به دریایی در افتادم که پایانش نمی بینم

April 18, 2005 at 10:43 am

بعد از یه وقفه نسبتا طولانی دوباره فرصتی پیش اومد تا چیزکی بنویسیم. به قول خودمان مثلا اومدیم روزنوشت ها رو از مطالب نه چندان کامپیوتری جدا کنیم تا راحت تر باشیم و هرازگاهی چند خطی از اوضاع و احوال خود و اگر مقتضیات زمانی و مکانی اجازه داد از جامعه بگوییم. هر چند در مورد دومی تبحر کافی نداشته و نخواهم داشت .

قبل از عید فرصت بیشتری داشتم تا به وبلاگ خونی و وبلاگ نویسی ( البته فکر نکنم مال ما وبلاگ نویسی باشه، چون کمتر از خصلت های وبلاگ نویسی در آن استفاده شده و یقینا باید اظهار کنم که با وجود این که چند سواهی است در این دنیای مجازی گشت و گذاری دارم هنوز به شخصیت واقعی وبلاگ نویس دست نیافته ام و این نه تنها محتاج گذشت زمان و کسب تجربه های این مسیر است بلکه به طور گسترده ایی از قدرت ذوق و خلاقیت فرد، در این عرصه ناشی می شود) بپردازم. اما امان از این …

مگر اینکه آدم چه شخصیتی باشه که تحت تاثیر حس هایی همچون جاه طلبی یا ثروت اندوزی قرار نگیره. البته در اکثر مواقع این اختیار تام انسان نیست و مقتضیات زمانی و جامعه می تونه بالاجبار انسان رو به این سمت و سو سوق بده. نه تنها در جامعه ایرانی ما بلکه در تمام نقاط شاخص پول و درآمد معیاری شده برای طبقه بندی افراد. هر کسی پول بیشتری داره از امکانات و رفاه بیشتری برخورداره و در طبقه بالاتر جا گرفته. البته باز هم این حالات استثنایی خواهد داشت. مصداق حرف گروهی که می گویند: پول خوشبختی نمی یاره.

خلاصه اینکه عوامل فوق باعث شده تا کمتر فرصتی در این عرصه پیدا کنم. البته یکسری برنامه ها در آینده تعریف شده که اگر عملی شوند، که بعید می دانم، فرصت بیشتری برای وبلاگ نویسی اختصاص خواهم داد( قابل توجه دوستانی که از عدم بروز رسانی وبلاگ به خصوص در الوان وب گلایه دارند)

دسته: مطالب روزمره | نویسنده: مرتضی الوانی
  1. 5 نظر برای این مطلب ارسال شده است. نظر خود را ارسال کنيد »

  1. 1

    كاميار


    انشالله موفق باشي و برنامه هات هم به سرانجام برسن

    April 18, 2005 at 11:50 am

  2. 2

    میلاد قیصری


    سلام آقای الوانی امیدوارم که حالتون خوب باشه.آقا ما بدفرم روزی هزار بار این وبلاگ های فارسی رو زیرورو میکنیم میشه زودتر آپیدیت کنید. موفق باشید.

    April 18, 2005 at 12:30 pm

  3. 3

    گناهكار


    سلام دوست خوبم مستر الوانی !
    به‌نظر من وبلاگ‌نویسی خصلت یا شخصیت خاصی نمیخواد فقط کافیه احساس درونیتو یا چیزی که توی ذهنت میگذره بیان کنی اصلن هم لازم نیست قوانین و چهارچوبه محاوره‌ی رسمی یا حتا روزانه رو رعایت کنی !
    کسی نمیتونه تو رو مجبورت کنه که چطوری تو بلاگت بنویسی ، تو راه خودتو برو اگه کسی خوشش نمیاد مشکله خودشه و مجبور نیست دیگه اینجا سر بزنه ، فکر نکنم نوشتن چیزایی که تو زندگی روزمره واسه آدم اتفاق میفته به‌همراه یه تحلیل کوتاه از اونا بیشتر از نیم ساعت وقت آدمو بگیره :)
    هیچ وقت منتظر به‌وجود اومدنه فرصت نباش ، این تویی که باید فرصت رو به‌وجود بیاری ;)
    بدرور تا روزه موعود !

    April 18, 2005 at 6:45 pm

  4. 4

    مرتضي الواني


    تکبیر!
    احسنت گناهکار جان. حرفات به دلم می شینه. اما اینو قبول دارم که خودم هم یه خورده تنبل تشریف دارم.

    April 18, 2005 at 7:14 pm

  5. 5

    mohsen


    سلام
    ممنون از اینکه به کارای من علاقه نشون میدی .اما منظورت را از استانداردها و رعایت اونا نفهمیدم برام نظرتون خیلی مهمه .منتظر پاسختون هستم

    April 19, 2005 at 10:30 pm