حس و حال نوشتن نیست، ترجیح می دهم حرف هایم را بخورم چون گفتنش فاجعه به بار می آورد. برگشته ام به گذشته تا به آنچه سپری شده دوباره نگاه کنم، هیچ جایش با مخ معیوبم سازگار نیست. فقط می دانم که زود گذشت. سخت است باور کنم این عکس همین چهار سال پیش است که با بچه های علوی رفته بودیم نکا (20 کیلومتری ساری) یادش بخیر.

امتحانات 4 روز قبل تموم شد، نتایج هم اعلام شد. حرف پست قبلی مو پس می گیرم. چون پاس شد. این روزها گرفتار یک پروژه ی تیمی هستم که حدود سه سال قبل شالوده اش شکل گرفت. در ابتدای کار وقت زیادی روی پروژه صرف می شد اما به مرور زمان روند کار کند شد، اگر خدا بخواد تقریبا تا یکماه دیگه تموم می شه، فقط کارهای مجوزش مونده.

پیکس پلن (Pix Plan) نام این پروژه است، یک هواپیمای بدون سرنشین با یه سری قابلیت های ویژه که اینجا جای گفتنش نیست و اجازه هم ندارم بگم. قراره یه وب سایت در آینده نزدیک برای تعریف این پروژه ایجاد کنیم. بی صبرانه منتظر لحظه پروازم.